Schat onder de Boeddha: 1300 jaar oude Dvaravati-schatten ontdekt!

Schat onder de Boeddha: 1300 jaar oude Dvaravati-schatten ontdekt!

In het noorden van Thailand is een opmerkelijke schat uit de Dvaravati-beschaving ontdekt, die de geschiedenis van ons land 1300 jaar terugvoert. Een 13 meter lange zandstenen Boeddha die meer dan een millennium in de open lucht bij Wat Thammachak Semaram had gelegen, werd blootgelegd tijdens routinematige drainagewerkzaamheden in het Sung Noen-district van de provincie Nakhon Ratchasima. Tijdens deze werkzaamheden vonden arbeiders een keramieken vat met daarin 33 sierlijke voorwerpen, waaronder gouden ringen, zilveren oorbellen en bronzen armbanden. Deze vondsten dateren uit de hoogtijdagen van de Dvaravati-beschaving, die tussen de 6e en 11e eeuw bloeide in centraal Thailand.

De ontdekking, waarvoor een volledige opgraving nodig was, heeft niet alleen sieraden maar ook rituele voorwerpen aan het licht gebracht. Een bijzonder stuk is een gouden plaquette van 8 x 12,5 cm met afbeelding van een zittende Boeddha - een opmerkelijk vroeg voorbeeldTheravāda-boeddhistische kunst. Een andere plaquette, gemaakt van een tin-loodlegering, toont een staande Boeddha geflankeerd door figuren, waaronder Brahma. Onder het hoofd van de Boeddha werd ook een samengedrukte bundel zwaar gecorrodeerde metalen platen gevonden, wat duidt op een ceremoniële functie. Al deze vondsten vertonen sterke stilistische parallellen met reeds bekende Dvaravati-objecten.

Een blik op de Dvaravati-beschaving

Wat maakt de Dvaravati-beschaving zo speciaal? Deze cultuur, die een hoogtepunt bereikte tussen de 7e en 9e eeuw, wordt gekenmerkt door Indiase invloeden en speelde een belangrijke rol bij de introductie van het boeddhisme en de boeddhistische kunst in de regio. Dvaravati, wiens koninkrijk bestond van ongeveer 600 tot 1100 na Christus, was een middeleeuws Mon-staatssysteem dat ook de eerste ambassades naar het Chinese hof stuurde en een centrum voor religieuze uitwisseling was. De eerste Dvaravati-steden zoals U Thong, Nakhon Pathom en Si Thep zijn nog steeds van groot belang voor de Thaise cultuur en geschiedenis.

In de boeddhistische traditie worden beelden gezien als heilige bemiddelaars, en het inbedden van offers, zoals blijkt uit deze ontdekking, is een rituele daad van toewijding. Deze praktijken zijn niet alleen beperkt tot Thailand, maar werden ook aangetroffen op andere oude religieuze locaties in Zuidoost-Azië. Over het geheel genomen biedt de ontdekking bij Nakhon Ratchasima niet alleen een fascinerend inzicht in de Dvaravati-beschaving, maar kan het ook bijdragen aan een beter begrip van de regionale handelsroutes, religieuze uitwisselingen en vroeg Thais vakmanschap.

Momenteel bevinden alle gevonden artefacten zich in de Phimai Nationaal Museum bewaard en geanalyseerd, waarbij teams van de Silpakorn Universiteit en de Universiteit van Chiang Mai nauw samenwerken met het Departement voor Schone Kunsten. Met een herkomst die dateert uit het einde van de 7e eeuw na Christus, bieden deze vondsten talloze uitgangspunten voor toekomstig onderzoek en discussies over de Dvaravati-cultuur en de voortdurende invloed ervan op de Thaise identiteit.