Skarb pod Buddą: odkryto skarby Dvaravati sprzed 1300 lat!

Skarb pod Buddą: odkryto skarby Dvaravati sprzed 1300 lat!

W północnej Tajlandii odkryto niezwykły skarb cywilizacji Dvaravati, cofający historię naszego kraju o 1300 lat. Podczas rutynowych prac drenażowych w dystrykcie Sung Noen w prowincji Nakhon Ratchasima odkryto 13-metrowego Buddę z piaskowca, który leżał na świeżym powietrzu w Wat Thammachak Semaram przez ponad tysiąc lat. Podczas tych prac pracownicy znaleźli naczynie ceramiczne zawierające 33 ozdobne przedmioty, w tym złote pierścionki, srebrne kolczyki i brązowe bransoletki. Znaleziska te pochodzą z czasów świetności Cywilizacja Dvaravati, który rozkwitł w środkowej Tajlandii między VI a XI wiekiem.

Odkrycie, które wymagało pełnych wykopalisk, wydobyło na światło dzienne nie tylko biżuterię, ale także przedmioty rytualne. Szczególnym elementem jest złota tablica o wymiarach 8 x 12,5 cm przedstawiająca siedzącego Buddę – godny uwagi wczesny przykładSztuka buddyjska Theravāda. Inna tablica, wykonana ze stopu cyny i ołowiu, przedstawia stojącego Buddę w towarzystwie postaci, w tym Brahmy. Pod głową Buddy znaleziono również skompresowaną wiązkę mocno skorodowanych metalowych płytek, co wskazuje na funkcję ceremonialną. Wszystkie te znaleziska wykazują silne podobieństwa stylistyczne do znanych już obiektów Dvaravati.

Spojrzenie na cywilizację Dvaravati

Co czyni cywilizację Dvaravati tak wyjątkową? Kultura ta, której szczyt przypada na VII-IX wiek, jest naznaczona wpływami indyjskimi i odegrała ważną rolę we wprowadzeniu buddyzmu i sztuki buddyjskiej do regionu. Dvaravati, którego królestwo istniało od około 600 do 1100 roku naszej ery, było średniowiecznym systemem państw Mon, który wysłał także pierwsze ambasady na dwór chiński i był ośrodkiem wymiany religijnej. Pierwsze miasta Dvaravati, takie jak U Thong, Nakhon Pathom i Si Thep, nadal mają ogromne znaczenie dla dzisiejszej kultury i historii Tajlandii.

W tradycji buddyjskiej posągi są postrzegane jako święci pośrednicy, a składanie ofiar, jak widać w tym odkryciu, jest rytualnym aktem poświęcenia. Praktyki te nie ograniczają się tylko do Tajlandii, ale można je również spotkać w innych starożytnych miejscach kultu religijnego w Azji Południowo-Wschodniej. Ogólnie rzecz biorąc, odkrycie w Nakhon Ratchasima oferuje nie tylko fascynujący wgląd w cywilizację Dvaravati, ale może również przyczynić się do lepszego zrozumienia regionalnych szlaków handlowych, wymiany religijnej i wczesnego tajskiego rzemiosła.

Obecnie wszystkie znalezione artefakty znajdują się w Muzeum Narodowe w Phimai zachowywane i analizowane przy udziale zespołów z Uniwersytetu Silpakorn i Uniwersytetu Chiang Mai ściśle współpracujących z Wydziałem Sztuk Pięknych. Znaleziska te, których pochodzenie datowane jest na koniec VII wieku naszej ery, stanowią liczne punkty wyjścia dla przyszłych badań i dyskusji na temat kultury Dvaravati i jej ciągłego wpływu na tożsamość Tajlandii.